Wiadomości

Wakacje nie zwalniają rodziców z odpowiedzialności

Data publikacji 22.07.2015

Wakacje to czas, gdy nasze pociechy mają większą swobodę i nie są skrępowane obowiązkami szkolnymi. Czasami jest to również czas pozbawiony od właściwego nadzoru ze strony dorosłych. Dla rodziców czy opiekunów wakacje powinny być czasem zwiększonej koncentracji na dziecku, na tym jak spędza wolne chwile, jakie ma zainteresowania i z jakimi osobami przebywa.

Wakacje dla dzieci to czas większej swobody, wolności, poczucia nieskrępowania obowiązkami szkolnymi i niestety często czas wolny od nadzoru dorosłych i często odpowiedzialności. A dla dorosłych? Dla rodziców czy opiekunów, powinien to być czas zwiększonej koncentracji na dziecku, budowania z nim bliższych relacji. Ale też czas na naukę samodzielności dla dzieci i lekcja odpowiedzialności dla rodziców. Bo czy wiesz gdzie jest i co robi teraz Twoje dziecko? Z kim przebywa?

Policyjne statystyki wykazują, że w okresie wakacyjnym zgłaszanych jest ponad 2000 zaginięc osób małoletnich, z czego zdecydowanie największą grupę stanowią nastolatkowie. To w dużej mierze od nas- rodziców zależy, jak wysoka będzie ta liczba w tym roku...

Pamiętaj, nic nie zastąpi bezpośredniego, szczerego kontaktu z dzieckiem, codziennej uwagi i rozmowy. Poświęć mu swój czas, swoje zainteresowanie, okaż, że jest dla Ciebie bardzo ważne. Rozmawiaj ze swoim dzieckiem i bądź uważnym słuchaczem. Wykorzystaj wakacyjny czas na zacieśnienie więzi rodzinnych, na poprawę relacji zaburzonych w ferworze codziennych obowiązków. Rodzicielstwo to przywilej ale i również ogromna odpowiedzialność. Nie zawiedź swojego dziecka, nie pozwól aby Twoją rolę przejął ktoś inny – grupa rówieśnicza, czy przypadkowo poznane przez Twoje dziecko osoby. Taka znajomość może okazać się dla Twojego dziecka tragiczna w skutkach.

Poniżej przypominamy wskazówki, których przestrzeganie ustrzeże nasze dziecko i nas samych przed niepotrzebną tragedią:

  • małego dziecka nie zostawiaj bez opieki osoby dorosłej w domu czy na podwórku;
  • zaopatrz dziecko w karteczkę ze swoim numerem telefonu, naucz je aby swego imienia, nazwiska i miejsca zamieszkania nie podawało obcym ludziom;
  • naucz dziecko rozpoznawać sytuacje dla niego groźne bez budzenia w nim lęku;
  • naucz dziecko korzystać z telefonu - wyeksponuj w domu kartkę z numerami telefonów do najbliższych oraz telefonami alarmowymi, poinstruuj jak ma się zachować w sytuacji, która wzbudzi w nim niepokój czy strach;
  • wyjaśnij dziecku, że w sytuacjach problemowych ma prawo głośno krzyczeć, wołać o pomoc, płakać ;
  • szczególną uwagę zwracaj na dziecko w zatłoczonych miejscach publicznych (supermarkety, imprezy plenerowe, itp.), małe dziecko trzymaj za rękę – pamiętaj, że to Ty masz pilnować dziecka a nie ono ma pilnować się Ciebie!
  • wyjaśnij dziecku, że w razie zaginięcia powinno stać w miejscu i czekać na Ciebie (opiekuna), ewentualnie zwrócić się o pomoc do osoby dorosłej  - najlepiej do policjanta, ochroniarza, sprzedawcy sklepowego;
  • naucz dziecko, że nie powinno rozmawiać z nieznajomymi, przygotuj je na ewentualny kontakt z obcym, zwróć uwagę, że ma zdecydowanie odmawiać kiedy nieznajoma osoba pod jakimkolwiek pretekstem  je zaczepia (częstuje słodyczami, proponuje „podwiezienie”). Przestrzeż dziecko, że kiedy ktoś puka do drzwi pod Twoją nieobecność, kategorycznie nie może wpuszczać nikogo do domu;
  • naucz dziecko mądrze korzystać z Internetu, wyjaśnij jakim zagrożeniem jest podawanie obcym osobom swoich danych kontaktowych; pokaż mu, że sympatyczny rówieśnik poznany w sieci może być zupełnie kimś innym niż osobą za którą się podaje. Uświadom dziecku jak niebezpieczna może być anonimowość obcych osób poznanych tą drogą;
  • nigdy nie zezwalaj dziecku na podróżowanie autostopem;
  • staraj się poznać przyjaciół i znajomych dziecka, interesuj się tym jak i z kim spędza swój wolny czas;
  • nie bagatelizuj problemów swojej pociechy, nie pozwól by brak zainteresowania i wsparcia z Twojej strony ułatwił dziecku podjęcie decyzji o ucieczce z domu;
  • reaguj, gdy widzisz dziecko w sytuacji problemowej, także wtedy, gdy to nie jest Twoje dziecko!

(CPOZ KGP)

Powrót na górę strony